Landenrapport Argentinië

Het economisch beleid van voormalig president Fernández de Kirchner werd gekenmerkt door interventionistische maatregelen en een erg expansief fiscaal beleid, die de kredietwaardigheid van de overheid ondermijnd hebben en geleid hebben tot een versnelde inflatie en kapitaalvlucht. Argentinië werd door een vonnis van een Amerikaanse rechtbank in gebreke gesteld in juli 2014, nadat de regering er niet in geslaagd was tot een akkoord te komen met standvastige schuldeisers die een proces hadden aangespannen. Daardoor bleef het land afgesloten van de wereldwijde kapitaalmarkten. De ingebrekestelling, de daaropvolgende uitbreiding van het interventionistische beleid en groeiende economische problemen in Brazilië en Venezuela hebben de economische problemen van Argentinië sinds 2014 nog verder verslechterd.

In december 2015 nam de pasverkozen president Macri maatregelen voor een ommekeer in het economisch beleid door uitvoerbelastingen op bepaalde landbouwproducten af te schaffen, de heffing op de uitvoer van sojabonen te verlagen tot 30% en deviezencontroles op te heffen, waardoor de overgewaardeerde Argentijnse peso vrij kon zweven. Daardoor devalueerde de peso met meer dan 30%. De nieuwe regering heeft ook onderhandelingen opgestart met standvastige schuldeisers om tot een akkoord te komen, waardoor het land weer toegang zou krijgen tot internationale kredietmarkten.

De scherpe devaluatie van de peso is goed voor exporteurs, maar heeft ook geleid tot een stijging van de al vrij hoge inflatie, die in 2016 naar verwachting met 35% zal toenemen. In december 2015 verhoogde de Centrale Bank de interestvoeten op kortlopende termijndeposito‘s met 8%, tot 38%. Een nieuwe verhoging om de peso te stabiliseren en de inflatie onder controle te houden kan niet uitgesloten worden.

Daarnaast moeten de overheidsfinanciën aangepakt worden. Die lijden onder
het expansieve fiscale beleid van het verleden en de monetaire financiering
van het begrotingstekort als compensatie voor het gebrek aan toegang tot de
kapitaalmarkten.

De nieuwe regering kondigde aan dat ze subsidies zal uitfaseren om het tekort terug te dringen. Dit kan echter de al zwakke economische groei raken, aangezien  het zeer expansieve fiscale beleid de drijvende kracht was voor de groei in het recente verleden. Bovendien kan dit ook leiden tot sociale onrust. Het valt nog te bezien in hoeverre de afschaffing van de uitvoerbelastingen en de devaluatie van de peso echt zal helpen de export te stimuleren en de (nog altijd uitgeputte) deviezenreserves te doen groeien, aangezien de wereldwijde vraag naar landbouwproducten gedaald is en de prijzen naar verwachting laag zullen blijven. De officiële reserves zijn nog altijd onvoldoende om de behoefte aan buitenlandse herfinanciering te dekken.

Voorlopig blijven het risico op ongecontroleerde valutaschommelingen en het transfer- en convertibiliteitsrisico hoog, door de krappe liquiditeit en het aanhoudende gebrek aan toegang tot internationaal kapitaal. Hoge inflatie en fiscale bezuinigingsmaatregelen zouden op korte termijn zelfs kunnen leiden tot een economische krimp.