MENA Landenrapport - Tunesië 2016

 

 

Politieke situatie

Staatshoofd: President Beji Caid Essebsi (sinds december 2014)
Regeringsleider: Eerste Minister Habib Essid (sinds februari 2015)
Regeringsvorm: Coalitieregering van seculiere en Islamitische partijen
Bevolking: 11,2 miljoen (naar schatting)

Onstabiele veiligheidssituatie houdt aan

In Tunesië verliepen de parlements- en presidentsverkiezingen van oktober 2014 rustig. Een coalitie van vier partijen leidt het land sinds het begin van 2015. Maar bij deze brede coalitieregering, die bestaat uit zowel seculiere als (gematigde) Islamitische partijen, liggen spanningen en moeilijke besluitvorming op de loer.

De binnenlandse veiligheidssituatie blijft gespannen en het risico op nieuwe terroristische aanslagen na verschillende aanslagen in 2015 blijft hoog. Naar schatting 3.000 Tunesiërs hebben gevochten of vechten nog altijd voor IS in Syrië en Libië, en sommige zijn teruggekeerd en vormen een verhoogd veiligheidsrisico. Tunesië heeft ook nog altijd te lijden onder de aanhoudende burgeroorlogen in buurland Libië.

Het verbeteren van de maatschappelijke en economische omstandigheden, wordt een enorme uitdaging voor de regering, want de werkloosheid is nog altijd heel hoog en als de regering er niet in slaagt de algemene levensstandaard te verbeteren, ontstaat er mogelijk sociale onrust.

Economische situatie

Bescheiden herstel verwacht in 2016

 

 

 

In 2015 vertraagde de bbp-groei tot 0,8%, door de impact van de onstabiele veiligheidssituatie op het bedrijfsklimaat en de economie. Vooral de toeristische sector werd vorig jaar getroffen door de terroristische aanslagen. In 2016 zal het bbp naar verwachting met 2,4% groeien, maar dit herstel is sterk afhankelijk van de veiligheidssituatie, en een eventuele verslechtering zou de binnenlandse vraag (particuliere consumptie en investeringen) en het toerisme opnieuw zwaar kunnen treffen. Overheidsuitgaven, vooral in onderontwikkelde regio‘s, zullen de groei aansporen.

Het begrotingstekort is hoog (4,4% van bbp in 2015) door meer sociale uitgaven en investeringen. Er wordt echter verwacht dat lagere olie- en voedselprijzen de overheidsfinanciën ademruimte zullen geven in 2016 en 2017.

 

 

 

 

Tegelijkertijd is het tekort op de lopende rekening hoog (meer dan 9% van het bbp in 2015 en 2016), door een zwakkere export, lagere bedragen die arbeiders overmaken (heel wat Tunesiërs werkten in Libië) en minder inkomsten uit het toerisme. Om beide tekorten te financieren wordt er meer in het buitenland geleend, met een hoge buitenlandse schuld (59% van het bbp in 2015) tot gevolg.

De deviezenreserves zijn nog comfortabel in termen van maanden importdekking, aangezien de import gedaald is door de zwakke binnenlandse vraag. De kortlopende schuld in verhouding tot de deviezenreserves blijft echter hoog in 2016, met 95%. De deviezenreserves dekken Tunesiës sterke afhankelijkheid van buitenlandse financiering niet, en het land zal afhankelijk blijven van multilaterale en bilaterale steun. Het krijgt aanzienlijke financiële steun van het IMF, de Wereldbank, Europese landen en de VS.

 

 

 

 

Die steun zal normaal gesproken blijven, aangezien internationale donoren het lopende overgangsproces naar een stabiel democratisch systeem willen steunen. Maar om de buitenlandse schuld op lange termijn onder controle te houden, moet de regering het begrotingstekort terugdringen en hervormingen doorvoeren om de economische groei te versnellen.

Meer structurele hervormingen zijn nodig om de economische groei te versnellen en de hoge werkloosheid terug te dringen. Bureaucratie aanpakken, corruptie terugdringen en het belasting- en subsidiestelsel hervormen zijn nodig om de economische omstandigheden te verbeteren. Maar door de huidige politieke en maatschappelijke situatie ziet het ernaar uit dat dat voorlopig een traag proces zal zijn.